HASIJE SELISHTA

U lind më13 prill1960 në Dardanë , ish Kamenicë Kosovë. Studimet e larta i kreu në Universitetin e Prishtinës, Fakulteti Juridik. Sot është juriste në Prishtinë, por është e pasionuar ndaj poezisë. Një zë me të ardhme në fushën e poezisë.

Veprat

1. “Edhe nëpër varre këndova”2. “Kur vdes në mes të largësive” 3. “Mbishkrim në lëkurë”

Mbishkrim



Mbishkrimi në lëkurë

gjakun pi pak nga pak,

thërmijë në duart e të tjerëve.

Kam frikë jetën…

Ma shuajnë kristalet e shuara.

.




Kur jam e huaj



Sa të largëta janë

Mimozat e mia,

druaj
Në hapësirëne madhe druaj

për heshtjen e gëzimeve

dhe hidhërimeve që nuk i shoh.

Ndjenjë e padukshme në mua,

Mëngjesi dhe Mbrëmja

më përqafojnë si duart e vdekura.

Gjëmbim i egër



Në çdo pëllëmbë ajri ndryshon

dëndësitë derdhen në hapësirë,

shpërndahen si përbindsha

në kufomat e shtrira.

Një kurorë e thurur

prej trupit të njeriut

gjëmbohët egërsisht.

Balerina



Koha ecën dhe shkon,

Balerina në udhëtim,

Në urat e thyera,

ndërron stacionet.

Ëndrra në fushë,

trokitje e një thëllëze.

Rikthimi



Hapat vibruan

Në kohën e zënë peng,

sprapsen kujtimet,

vitet bredhin nëpër asht.

Në grimën e një puhie

përtyp kohën,

më përdhunë tkurret,

rrëmih që të rikthej vetdijen.

S


Ese letrar për librin poetik të Hasije Kryezut – Selishta “ Përtej çmendisë”



SHKRONJAT E PAFJETURA

( O dorë që më shkruan, mos më lë vetëm, mos më lë mbyllur, më fut në

zarf, ose në kutinë postare, që ky shkrim i zemrës të shpërndahet ! )


Letërsia jonë çdo ditë po bëhet më e bukur, më e dashur, më e pasur.Poetë të rinj çdo ditë po sjellin vepra me vlera të kohës.Njëra nga poetet tona bashkëkohore padyshim është edhe Hasije Kryeziu – Selishta. Libri i saj „ Përtej çmendisë“ është një libër me frymë të kohës. Në këtë libër Hasija shprehë dhimbjen e ashpër të jetës, që asesi të zgjidhet. Kohën që po jetojmë shkruan Hasija, secili e përjeton ashtu s´i e ndienë.Mirëpo, poeti është ndryshe nga të tjerët, ai e ndien me pasion të nxehtin e gjakut që ngrihet. Pakëz po e jetojmë këtë kohë shkruan
Hasija.Mbase, rrethimet shumë kohë na kanë zvogëluar. Mbrëmë kam përkthyer Çiklopin/ Apollonin/ dhe perendive u jam lutur/ kthema medalonin..atë pjesë të ujvares sime. Këto dhe qindëra vargje të tjera shprehin opusin poetik të Hasijes. Libri“Përtej çmendisë” që po i jepet
komunitetit tone letrar në duar , është edhe një e arrirë letrare.Njeri, unë s´jam vetëm një gur/ në gurin e dhimbjes sime/ edhe gur të tjerë ngrihen mbi mua/ zemra ime/ shpirti im/ una
të ndezura etjen ma shtojnë!..Poezia e Hasije Kryeziut-Selishta është poezi e kohës që po jetojmë. Betejat tona veç sa kanë filluar. Shumë janë fillimet. Në disa poezi shprehet poetja,
edhe shkronjat i kam të pagjumë. Puset e poezisë thotë Hasija, janë të pafund. Këtë largësi pafundësish asesi ta arrijmë.E bukura në poezi shkruan Hasija nuk preket, po ndjehet,ndjehet
nga Brenda, nga të kundërtat e përditshmërisë. Nuk është vetëm ky vend i bukur ,
ka edhe vende të tjera, ku e bukura herë fshihet, herë arratiset. Hëna sonte nuk është ndonjë
risi në qiellin tim.Me atë ka kohë që unë njihem, qahem, dehem. Të gjithë këta prindër e prindëresha sot janë të afërmit e mi, gjaku im i epërm. Libri „Përtej çmendisë“ përveç dhimbjes, krejt brenda vetes ,ka edhe zemërimin,dorën e bërë grusht. Njeri, e gjithë ajo natë ishte prej territ, prej lotësh të zi, prej vrasjeve. Në atë kohë pa kohë , edhe koha e rëndomtë ishte e rrezikuar dhe në rrezik. Sespse në disa poezi edhe shkronjat janë të pafjetura.Uroj poeten për këtë libër të bukur. Sukses.


Rrustem G e c i - Dortmund

dibran demaku
MOS

Mos u bëjë bisht për sopatën
bëju trimit krah për shpatën.

Mos i jep armikut besë
të zë pritë e s`të kërkon ndjesë.

Mos i rri në ballë të keqes
mos u bëjë ujk i vetëvetës.

Këngën ruaje veç në zemër
prapa shpine mos bëjë emër.

Mos ia vjedh diellit rrezet
do të mbetesh mallkim për brezat.

Besë e nderë ruaji në gji
mos u mburr kurrë për trimëri!...

EU YMER ELSHANI

(Poetit Ymer Elshani i rënë
për lirinë e Kosovës)


Eu, Ymer Elshani
çfarë t`i them unı nipit
përë zogun e plagosur
në majë të pipit?!

Eu,Ymer Elshani
çfarë t`i them unë mbesës
për këngën e pakënduar
dhe mitin e qëndresës?!

Eu, Ymer Elshani
çfarë t`i them unë plakut
për plisin e shpuar
dhe pikat e gjakut?!

Eu,Ymer Elshani
çfarë t`i them unë nënës
për rrezet e diellit
dhe dritën e hënës?!

Eu, Ymer Elshani
çfarë t`i them Teutës
për lotin e syrit
për petkun e futës?!

Eu, Ymer Elshani
çfarë t`i them unë mikut
për prakun e mbrojtutr
ballë për ballë armikut?!

Eu, Ymer Elshani
çfarë t`i them Tregimit
strofës së mbetur në gjysmë
dhe vargut të pikëllimit?!

Eu, Ymer Elshani
çfarë t`i them unë gurit
për shqipen e qëndisur
në palë të flamurit?!

Eu, Ymer Elshani
çfarë t`i them unë fisit
për yllin e ndritur
për rrënjën e Lisit?!

Eu, Ymer Elshani
çfarë t`i them lirisë
për ëndrrat e tua
n`panteonin e pevdekësisë?!...

NE TË KEMI DRITË NË SY

(Babait Asllanit,bashkëluftëtarë
i çetave të Shaban Polluzhës)


Gjashtëdhjetı vjet të ruajtëm në gji
yll i ndritur për liri.

Gjashtëdhjetë vjet të mbajtëm në zemër
për një këngë e për një emër.

Gjashtëdhjetë vjet e ca të tjera
gjersa çeli lule pranvera.

Gjashtëdhjetë vjet stinë për stinë
ne ëndërronim,baba,lirinë.

Atë liri që ti me gjak e skuqe
për ta bërë Kosovën nuse.

Ti baba me besa-besë
nuk e ndaje mendjen në pjesë.

Me ca shokë me plisa të bardhë
u bashkuat në një aradhë.

Një aradhë për të mbrojtur prakun
trimave të rënë për t`u marrë hakun.

Për Kosovën u bëre krushk
dhe për te ndeze një pushkë.

Pushka jote për atdhe
çeli lule dhe për ne.

Çeli lule dhe për ty
ne të kemi dritë në sy!...

Tash n`Kosovë erdhi liria
ty të mori historia.

Ajo të mbanë për trim e burrë
që stuhitë s`të trembënë kurrë.

As s`të tremben as s`të trembin
n`lapidar ta ruajnë ty emrin!

Emri yt,o babai im
ndrinë si ylli në agim.

Ndrinë si ylli në agim
nëpër shekuj ruan lirinë!...

HEJ,VËLLAI IM

(Vëllait Behramit i rënë në luftën
e fundit për lirinë e Kosovës)


Hej vëllai im i miri
me gjuhë e gjak e rrënjë Iliri!

Hej vëllai im kapedani
me gjuhë e gjak e rrënjë Dardani!

Hej vëllai im rreze lirie
me gjuhë e gjak e rrënjë shqiptarie!

Hej vëllai im,o vëllai im
Kosova të buzëqeshë në çdo agim!...

ANI LEGJENDË ANI
(Adem Jasharit)


Ani Legjendë ani
Ti ishe lindur
në një ditë të madhe
në një shtëpi guri
në një kënd t`atdheut
gjysma e atdheut
jetonte me halle
pa këngë e pa flamur
të Skënderbeut.

Ani Legjendë ani
Ti ishe rritur
me këngë atdhetare
e këngët e trimave
i ruaje në gji
dhe ishe betuar
në besën shqiptare
pjesës së robëruar
t`i sjellësh liri.

Ani Legjendë ani
Ti ishe betuar
në tokë të Drenicës
në gërshetin e luftërave
të Shotë Galices
në amanetin e Azemit
nëpër shtigje rrite
O,prite Azem Galicen,
prite!...

Ani Legjendë ani
Me shokët e luftës
gjithmonë dorë për dore
një Ushtri e ngrite
dhe u vure n`ballë
gjithnjë i pari
në beteja-fitore
Agimi i diellit
të ngriti përmendore
gjithmonë i buzëqeshur
gjithmonë i gjallë.

Ani Legjendë ani
Ti je liria
e fushës dhe e malit
Ti je krenaria
e vajzës dhe e djalit
Ti je buzëqeshja
e nënës dhe fëmijës
Ti je drita
e detit dhe e tokës
Ti je Lulëkuqja
më e bukur e Kosovës...

Dibran Demaku

KUSH TA FIKU SHPRESEN
(ÇAMËRISË)


Dersha të fluturoj
të zbres mbi një pip
me shpirt të dëgjoj
a më flet Ti shqip.

A më flet Ti shqip
në gjuhën e zjarrtë
që nga Konispoli
në Janinë e Artë.

A më flet Ti qartë
në gjuhën e nënës
me diellin e zjarrtë
me rrezen e hënës.

Do të vijë nga toka
do të vijë nga deti
Çamëri-Nënëlokja
emrin kush ta treti?!

Kush ta treti emrin
kush ta treti besën
kush ta plagosi zemrën
kush ta fiku shpresën?!

Kush ta errësoi qiellin
kush ta mallëkoi hënën
kush ta errësoi diellin
kush ta ndau Ty nënën?!

Çamëri-trimëresha
Feniks në zemrën time
malli djeg si pisha
në ëndrra e kujtime!

Sërish ndize shpresën
sërish kërko diellin
sërish shiu me vesën
do ta kaltërojnë qiellin.

Nise këngën në votër
me zemër krenare
me Kosovën-motër
lidh zemrat shqiptare!

Kosova në shekuj
me ty qante hallin
tash ajo ngrit tempuj
që ta stolisë ballin.

Nëna të mbron emër
motra ta zgjatë dorën
me diell e me zemër
ta dhurojnë kurorën!...

LISAT E VENDLINDJES

Ju do të rriteni të lartë,të lartë
drejt qiellit të pa anë,të kaltër dhe pa re
në shekuj ëndërruat këtë diellt të zjarrtë
në furtuna qëndruat për këtë ditë të re.

Rrënjët do i lëshoni më thellë në tokë të nënës
të ruani drejtëpeshimin në shekujt që vijnë
Ju të parët përqafoni rrezet e diellit dhe të hënës
në agimet e bardha që paskëtaj ndrijnë...

Degët do i zgjëroni në katër anët e botës
e gaz e freski do të shpërndani me fletë e me hije
Ju nuk do të tundeni nga zbulimet teknike në rrokullisjet e rrotës
në vendlindje gjithmonë do këndoni veç këngë dashurie.

Ju përshëndes lisa të vendlindjes nga kulmi i Evropës e Kullë e Ajfelit
dhe zemra mal më bëhet për lartësinë tuaj
sa herë nisem drejt jush me makinë,apo me avion fluturoj qiellit
unë biri juaj i lindur dhe rritur me aromën dhe krenarinë tuaj...